Het is al na middernacht, maar ik kan niet slapen. Gelukkig hoeft dat niet, want ik ben morgen een dagje vrij. Mijn hoofd loopt vol van gedachtes. Ik heb niet eens zo een bijzondere dag meegemaakt vandaag. Het was een heerlijke zomerdag. Had mijn meest comfortabele jurk aan, waar ik jammer genoeg zwanger in lijk… ben ik dus niet, maar zodra ik dat ding aantrek, vraagt iemand me of ik zwanger ben. Waardoor ik steevast antwoord: “Nee, maar ik eet wel voor twee!” 
Anyway, ik werkte vandaag in onze vestiging te Breda. Een eind reizen voor mij vanuit Almere. Ik neem de trein van 9u om 11u in Breda te beginnen. Ik vind het niet erg om daar te zitten. Even een andere omgeving, andere mensen, andere kunstwerken. Alleen het reizen is vermoeiend. 

Ik ben vandaag bijzonder trots op mezelf. Het is mij namelijk voor het eerst gelukt om in één keer vanaf het station naar de vestiging toe te lopen. Ik heb vandaag voor de derde keer gewerkt in Breda. Vanaf het station is het nog geen 10 minuten lopen als je de weg kent. Als je Priscilla Tosari heet, geen kaart kan lezen, totaal geen oriëntatie- gevoel hebt en daardoor links niet eens van rechts weet te onderscheiden, duurt deze wandeling circa 30 minuten. 

Het is een hele leuke wandeling. Je loopt dwars door het park naar de kathedraal toe, het gezellige winkelcentrum in. De eerste keer liep ik totaal de verkeerde kant uit. Van een inmiddels ex- collega had ik al een route- beschrijving gekregen. Gewapend met die kennis en met mijn IPhone (en dus google maps) in de hand liep ik moedig door de stad. Het liep uiteraard verkeerd af. Weet je wat het is met zo een kaart? Het is anders dan de werkelijkheid! Niet alle straten en steegjes staan erop en het is bijna altijd ondersteboven!! Dan moet ik mijn telefoon omdraaien. Maar die verdomde beeldschermen draaien tegenwoordig mee!! Niet handig Apple- mensen!! (Ik ben er inmiddels, dankzij Hilde, achter hoe je dat verdomde foefje kan uitschakelen). Als ik de weg kwijt ben, bel ik automatisch mijn lief op, die dan zegt: “Ben je weer verdwaald, lievie?” Hoezo ben ik weer verdwaald??? Tuurlijk ben ik weer verdwaald! Na het werk, om 17u, moet ik weer terug naar het station. En dan is wat eerst rechtsaf was nu linksaf en andersom! Dus loop ik weer verkeerd! Ik ga ook te vaak op mijn gevoel af. Dan lees ik de kaart goed (denk ik), maar dan vind ik dat het niet klopt en dat ‘mijn gevoel’ me zegt dat ik de andere kant uit moet.. tja..

De tweede keer ging het net zo. Maar toen ik daarvan thuis kwam, had ik eindelijk door hoe ik eigenlijk moest lopen. Maar dat was twee weken geleden en die route is allang weer mijn hoofd uit gevlogen. Dus ik was er al op voorbereid vandaag. Maar toch! In één keer goed!! Heen en terug! En het duurde maar 15 minuten per keer! De laatste twee straatjes waren wel een gok, hoor. Maar het was mijn lucky day!  En toen ik Jelle belde, zei hij: ‘Ben je weer verdwaald, lievie?” Neee!!! In één keer goed!!! Hij helemaal verbaasd natuurlijk! Alleen jammer dat het voorlopig de laatste keer was dat ik in Breda werkte. Dat wil zeggen dat ik de volgende keer weer verdwaal! 

p.s. Het is me trouwens tijdens mijn verdwaal- acties overkomen dat mensen mij de weg vragen! Ik kan hieruit alleen maar concluderen dat ik heel rustig blijf in panieksituaties.