De zomer is allang weer voorbij. Al meer dan een week leven we officieel in de herfst van 2013. Hoewel ik ze nog niet gezien heb, weet ik zeker dat er al pepernoten verkrijgbaar zijn in de winkels. En voor je het weet, zie je overal kerstverlichting, kan je kerstbomen kopen, weet je al wat je eet met de kerstdagen, kopen we vuurwerk en proosten we op 2014.
Toch zal ik deze afgelopen zomer niet snel vergeten. Ik ben heerlijk met mijn moeder op vakantie geweest, op cruise door de Middellandse Zee. In een week tijd hebben we Rome, Genova, Marseille, Barcelona, Valencia en Tunesië aangedaan. Ben ik aan het opscheppen?? Tja, je kan het me niet kwalijk nemen! Het was een luxe van jewelste op het schip: restaurants, buffet, zwembaden en jacuzzi’s, lounges, casino, noem het maar op. Tijdens de cruise ook nog een boek uit gelezen, Silvia Tennenbaums De Wertheims. Ik hou ontzettend van familiekronieken, laat staan als ze in WO II afspelen. Het is dan ook een prachtig boek, laat een diepe indruk op je achter en je mist de personages nog weken nadat je het boek uit hebt.
De keerzijde van alle weldaad en ontspanning op de cruise, is het personeel dat er werkt. De mensen die op Java, Madagascar en Oost- Europa worden geronseld om voor een karige salaris negen maanden achter elkaar te werken op het schip zonder een dag vrij te zijn. Mensen die hun gezinnen met jonge kinderen achter laten om geld te verdienen. Een jonge kerel die nog 1 jaar hoefde te studeren aan de universiteit van Jakarta. Maar toen zijn vader kwam te overlijden, werd hij gedwongen met zijn studie te stoppen zodat hij kon werken om zijn moeder en broertjes en zusje te onderhouden. Zit ik daar te genieten… Loop ik voortdurend te klagen over van alles wat mis is in mijn leven…

Van Rome heb ik het meest genoten. Het is er geweldig! Het is mijn eerste keer geweest…. schande