‘The Only Story’ gaat over de 19-jarige Paul die een relatie krijgt met de getrouwde Susan van 48. In drie delen kijkt een oudere Paul terug op deze relatie.

Dit is het tweede boek van Juian Barnes dat ik heb uitgelezen en ik denk meteen dat dit mijn laatste is. ‘The Sense of an Ending’, het eerste boek dat ik las, gaat over de manier waarop herinneringen vertekend kunnen zijn. Iedereen heeft zijn eigen waarheid en herinnert zich bepaalde gebeurtenissen anders. Dit komt niet alleen door de tijd die erover heen gaat, maar ook over de manier waarop je naar de wereld kijkt, je normen en waarden, je percepties. In ‘The Only Story’ komt dit gegeven ook terug. Ook hier kijkt een veel oudere hoofdpersoon terug op zijn jongere ik: Paul kijkt terug naar zijn affaire als hij al veel ouder is en weet zich een heleboel dingen niet in detail te herinneren.

Bij het lezen van de synopsis, was ik ontzettend enthousiast, ik bedoel een affaire van een 19-jarige kerel met een oudere vrouw…. hallooo… juicy! Maar helaas, het boek is één en al gemijmer over wat er gebeurd is, wat er gebeurt zou kunnen zijn en wat niet. Hoewel het een dun boekje is, heb ik het met moeite uitgelezen, omdat het gewoon niet vlot en wellicht ook omdat ik de hoofdpersoon echt de grootste sukkel aller tijden vind. Dat helpt natuurlijk ook niet mee. Als je als ouder iemand jezelf als negentienjarig beschrijft, maar ook in het verdere verloop van het verhaal, als je ouder bent, eigenlijk nog steeds niet bent veranderd, nou dan is er eigenlijk geen hoop voor je.

Ik ben trouwens niet goed in reviews schrijven, maar als je na het lezen van dit stukje toch nieuwsgierig bent geworden naar dit boek, dan ben ik er toch veel beter in dan ik dacht.