Cottage pie

Geplaatst op maart 24, 2017 door priscillatosari

Vandaag weer een recept. Ik zag James Martin (Britse chef, van Saturday Kitchen) onlangs op de televisie een cottage pie maken en dat wou ik al zo lang proberen. Dus de volgende dag meteen gemaakt en het heeft niet teleurgesteld!

Ingrediënten:

8 medium aardappelen, 1 theelepel plantaardige olie, 600g rundergehakt, 2 fijn gesneden uien, 3 tenen knoflook fijn gesneden, 4 takjes tijm blaadjes verwijderd en fijn gesneden, 1 stengel bleekselderij fijn gesneden, 2 eetlepels tomatenpuree, scheutje Worcestershire sauce naar smaak, 9 wortels ongesneden en schoongemaakt (1 fijn gesneden, 8 heel gelaten), 100 ml rode wijn, 500 ml runderbouillon, 50g basterdsuiker, 125 g ongezouten boter, 150 ml melk, zout en zwarte peper.

Bereidingswijze:

  1. Verwarm de oven voor op 190C/ 170C Fan/ Gas 5
  2. Prik met een vork de aardappelen rondom in, wrijf ze in met een beetje olie en bak ze in de oven 1 – 1 1/2 uur of tot ze zacht zijn.
  3. Verwarm een pan tot deze heet is, voeg de olie toe en bak het gehakt in gedeelten tot het net aan bruin is. Voeg daarna de uien, knoflook, tijm en bleekselderij toe en bak enkele minuten tot ze zacht zijn.
  4. Voeg de tomatenpuree toe, bak ongeveer 1 – 2 minuten mee, gevolgd door de  worcestershire saus en de fijn gesneden wortel. Voeg de wijn toe en laat het meekoken tot het met een derde verminderd is in volume. Doe de runderbouillon erbij en laat sudderen. Wel af en toe roeren en door laten sudderen voor ca 30 minuten tot de rund zacht is en de saus dikker is geworden.
  5. Leg de overgebleven wortels intussen in een pan water, voeg een snufje zout, de suiker en een klont boter toe. Laat koken, doe het vuur dan zachter en laat zachtjes sudderen tot de wortels zacht zijn, kan 30-40 minuten duren.
  6. Als de rundergehakt klaar is, maak het af met zout, zwarte peper en zoveel worcestershire als je wilt.
  7. Doe het gehakt in de kom en laat het afkoelen terwijl je de aardappelpuree maakt.
  8. Als de aardappelen gaar zijn, haal ze uit de oven. Laat ze iets afkoelen, ze dienen nog wel warm te zijn voor de puree. Verhoog de oventemperatuur naar 220C/200c Fan/ Gas 7.
  9. Als de aardappelen iets afgekoeld zijn, snijd ze in tweeën, schep het vlees eruit en pureer het door middel van een aardappelknijper, stamper of vork.
  10. Voeg de helft van de overgebleven boter en de melk toe aan de aardappelen en klop tot de puree glad en romig is. Voeg zout en peper naar smaak.
  11. Doe het afgekoelde gehakt in een bakblik en lepel de warme aardappelpuree erover. Verspreid de overgebleven boter over de puree en doe nog 10-15 minuten in de oven tot de bovenkant goudbruin is en het gerecht door en door heet is.
  12. Serveer met de gekookte wortels.

Eerlijkheidshalve, ik vond de wortels niet echt heel geweldig. De volgende keer eet ik dit met wat doperwtjes denk ik. En er komt echt een volgende keer, want het was heerlijk.

 

 

Geplaatst in Food, Uncategorized | Een reactie plaatsen

Vertrouwd, maar toch anders

Geplaatst op december 19, 2016 door priscillatosari

Bijna een nieuw jaar, dus weer tijd voor een evaluatie van het afgelopen jaar, dacht ik. Maar als ik er goed over nadenk, is het dit jaar, privé, vrij rustig geweest. In ieder geval wat spannende gebeurtenissen betreft. Ik ben voornamelijk bezig geweest met mijn dagelijkse bezigheden. Dus zoontje, geliefde, familie en werk. Misschien tijd voor meer enerverende zaken vanaf nu? Als je de actualiteit een beetje volgt en af en toe een krant oppakt, zou je inderdaad geloven dat er spannende dingen aankomen. Volgend jaar maart weer verkiezingen en niet alleen bij ons. Ook in Frankrijk en Duitsland en natuurlijk vanaf januari 2017 geen Obama meer, maar Trump. Ik las zelfs dat een wetenschapper door middel van een aantal berekeningen heeft voorspelt dat in 2020 de derde wereldoorlog uitbreekt. Alles zou er naar toe wijzen. Hij heeft al een aantal waarschuwingen, bijvoorbeeld richting de VN, doen uitgaan. En het is nu zaak om, volgens anderen, ervoor te zorgen dat we als we eenmaal in die oorlog zitten, niet spijt hebben van de beslissingen die we nu eigenlijk niet goed genomen hebben. Tja..

Ik sla het afgelopen weekend een krant open en het ene na het andere nieuws treft me. De verkiezingen in Amerika die gemanipuleerd zijn door Russische inmenging, het hartverscheurende nieuws over Alleppo, Nederlandse elite die vrezen voor de opkomende populisten enzovoort enzovoort. Ik was uiteindelijk blij om te kunnen lezen dat de Nederlandse handbalsters de finale van de EK hadden gehaald. Let wel, ik heb totaal niks met handbal, maar ik wou gewoon blij worden van iets uit die vervloekte krant. Helaas bereikte mij vandaag het nieuws dat ze niet gewonnen hebben.

Ik ben niet een heel erg opgewekte, alsmaar positief mens. Ik ben eerder vrij cynisch en hou ontzettend van klagen, maar nu ben ik er wel ff klaar mee. Ik hoop echt dat we met z’n allen iets aardiger kunnen zijn, starting now please! Begint het daar gewoon niet mee? In plaats van elkaars verschillen telkens te benadrukken, misschien onder ogen zien dat we best veel overeenkomsten hebben. We zijn allemaal mensen die geluk, pijn en emoties kennen. Ik hoop dus op een fijner jaar met meer begrip voor elkaar. En dan niks geen tolerantie meer (dat woord moeten we maar met z’n allen verbannen!), maar puur begrip en respect voor elkaar. Ook ik zal daaraan werken.

En als we het hebben over spannende nieuwe dingen, dan is dit het nieuwe begin: mijn nieuwe website. Vertrouwd, maar toch even anders. Met hele leuke en soms ook gewoon fijn oppervlakkige zaken die mij bezig houden. Volg het als je zin/ tijd hebt.

Geplaatst in Other Issues | 2 reacties

Long overdue

Geplaatst op september 14, 2016 door priscillatosari

Vorig jaar augustus schreef ik voor het eerst over mijn mama- zijn ervaringen. Het ging over alle clichés die waar bleken te zijn. We zijn inmiddels een jaar verder. Mijn kereltje is inmiddels 21 maandjes, is de grootste lieverd die er bestaat en gelukkig ook af en toe een klein dondersteentje. Hij loopt, rent en verrast ons door af en toe plotseling een woordje na te zeggen, zoals ‘buiten’, ‘handjes’, ‘bed’, en natuurlijk ‘Nijntje’. Hij zingt hele melodietjes in babytaal,  klimt echt overal op (zucht) en houdt ontzettend van de Teletubbies (zucht zucht!).

Ik was het ritme van werk en kind net gewend, toen we besloten van opvang te veranderen. Nu breng ik hem naar het kdv in plaats van mijn lief. In de ochtend is het dus best chaotisch. Ik heb al een keer heen en weer gefietst, omdat ik z’n tasje met reserve kleding vergeten was. Vergeten doe ik sowieso standaard tegenwoordig. Ik kon me laatst totaal niet meer herinneren of ik de stekker van de strijkijzer er wel had uitgehaald. Maar aangezien ik al ver verwijderd was van huis, ben ik er maar van uitgegaan dat ik dit wel had gedaan… is toch een soort automatisme.. Als de brandweer me rond het middaguur nog niet had gebeld, was alles goed.

 

Voor m’n kleintje is het ook ff zwaar. Niet dat hij dingen vergeet, maar hij moet natuurlijk ontzettend wennen. Nieuwe opvang, nieuwe leidsters, andere kindjes, ander ritme. Maar tot nu toe gaat het prima. Het ergste wat er gebeurt is, is dat hij huilt als ik hem achterlaat. Gunst, wat is dat zwaar. Ik heb dan echt het gevoel dat ik hem straf. Als ik hem dan weer haal en z’n reactie zie als hij me ziet, helemaal blij en verhaaltjes vertellen in z’n babytaal, dan ben ik de gelukkigste vrouw op aarde (samen met de andere moeders wiens gezichten op “very tired very happy” staan.
Ik heb vandaag een vrije dag genomen. De kleine wel naar de opvang gebracht. Ik voel me dan wel schuldig. Hoezo als ik vrij ben, moet hij wel ‘werken’? Ik zou deze dag kunnen gebruiken om allerlei nuttige dingen te doen, die al heel lang op de stapel liggen. De stapel reikt inmiddels tot aan het plafond, dus de keuze tussen de klusjes is heel ruim. Maar ik ben niet vooruit te branden. Maar aangezien ik het ook weer zonde van de tijd vind om met een boek op bed  te liggen, schrijf ik deze  blog maar. It was long overdue. Sorry daarvoor en voor het feit dat deze post eigenlijk niet echt ergens over gaat. Ik probeer er spoedig weer een lekker receptje op te zetten. Voor nu moet je het even hiermee doen. Zometeen proberen een boek uit te lezen voor een review (= toch wel werk op een vrije dag), avondeten voorbereiden en dan is het weer tijd om mijn kereltje op te halen. Ik kan niet wachten om hem weer te zien en te horen wat hij allemaal heeft meegemaakt vandaag.

Geplaatst in Other Issues | Een reactie plaatsen

Kip shoarma

Geplaatst op juni 14, 2016 door priscillatosari

Ik heb laatst weer een recept uitgeprobeerd. Dit keer van Nigella Lawson. Het is haar versie van een kip shoarma. Het is niet de eerste keer dat ik een recept van haar probeer. Mijn pasta puttanesca komt ook van haar. Ook dit keer heeft ze me niet teleurgesteld. De kip is ongelofelijk makkelijk en erg lekker. Het wordt hier in huis zeker een ‘herhalingsrecept’.  Dit recept is overgenomen van de BBC Food website en is voor 6 personen:

Ingrediënten:

12 stuks kippendijen zonder bot en vel
2 citroenen
100 ml olijfolie
4 grote of 6 kleinere tenen knoflook, geraspt of geperst
2 droge of verse laurierblaadjes
2 theelepels paprika
2 theelepels gemalen komijn
1 theelepel gemalen koriander
1 theelepel gedroogde chili vlokken
1/4 theelepel kaneelpoeder
1/4 theelepel vers geraspte nootmuskaat
2 theelepels zeezout

Bereidingswijze:

Doe de kippendijen in een grote hersluitbare diepvrieszak. Het is de bedoeling dat je alle ingrediënten in de zak met kippendijen doet. Dus rasp de citroenen boven de zak, pers ook de sap van de citroenen boven de zak. Voeg de olijfolie en alle overige ingrediënten toe. Doe de zak dicht en masseer alle ingrediënten in de kip. Laat het voor minimaal 6 uur in de koelkast marineren, het liefst gedurende de nacht.
Verwarm de oven voor op 200C (hetelucht, anders 220C). Haal de kip uit de koelkast en laat het op kamertemperatuur komen. Doe de kip in een schaal en rooster voor ongeveer 30 minuten. Wel checken of ze gaar zijn, want rauwe kip wil je natuurlijk niet hebben.
Nigella serveert de kip op Turks brood met sla en een saus van tahini, yoghurt, knoflook, zout en granaatappelpitjes. Ik heb dit niet geprobeerd, ga ik nog wel een keer doen. Wij hebben de kip gewoon gegeten op een lekker broodje, met sla en knoflooksaus.

Het fijne aan dit recept is dat je verschillende porties kan maken, de zakjes in de vriezer kan doen en het een keer kan maken als je te druk bent om uitgebreid te koken. Het bereiden vergt amper tijd en je dondert het zo in de oven en in een mum van tijd zit je aan tafel.

Smakelijk!

Geplaatst in Food | Een reactie plaatsen

Pollo alla cacciatore

Geplaatst op april 25, 2016 door priscillatosari

Uit het boek The Food of The World. 450 classic recipes from around the world heb ik dit recept uitgeprobeerd. Het resultaat was heerlijk. We hebben ontzettend genoten van dit kipgerecht in jagersstijl.
Omdat mijn vriend bijna 20 jaar kok is geweest, hebben we veel kookboeken in huis. Sommige door mij aan hem cadeau gegeven, andere kocht hij zelf ter inspiratie voor de nieuwe menukaart in de keuken. Ik weet niet met welke reden dit boek in huis is, behalve dat er mooie plaatjes in staan, die je echt hongerig maken. Er staan klassieke recepten in die iedereen die een beetje van koken houdt wel een keer wil uitproberen. Gerechten als osso buco, bouef bourguignon of pollo alla diavola.

Kip cacciatore

(voor 4 personen)

Ingrediënten

3 eetlepels olijfolie
1 grote ui, gesnipperd
3 tenen knoflook, geperst
1 stengel bleekselderij, fijngesneden
150 g pancetta in blokjes
125 g champignons, in dikkere stukken gesneden
8 stukken kip (drumsticks, kippendijen)
90 ml droge vermout of droge witte wijn
2 x 400 g tomatenblokjes in blik
75 ml koud water
1/4 theelepel bruine suiker
1 takje oregano en 4/5 takjes om te garneren
1 takje rozemarijn
1 laurierblaadje

Bereidingswijze

Verwarm de helft van de olie in een grote braadpan. Voeg de uien, knoflook en bleekselderij toe, roer af en toe op laag vuur voor 6-8 minuten tot de ui glazig is.
Voeg de pancetta en champignons toe, doe het vuur hoger en bak, af en toe roerend, voor 4-5 minuten. Haal het mengsel uit de pan en zet apart.
Voeg de rest van de olie toe en bak de kip om en om lichtbruin. Voeg zout en peper aan de kip toe terwijl de kip wordt gebruind. Als de kip bruin is, lepel teveel aan olie uit de pan. Voeg de vermout toe, doe het vuur hoger en laat koken tot het vocht bijna verdwenen is.
Voeg de tomaten, suiker, oregano, rozemarijn, laurierblad en 75 ml koud water toe. Breng aan de kook en voeg de pancetta/ champignons mengsel toe. Zet het deksel op de pan en sudder voor 20 minuten of tot de kip zacht is, maar nog niet van het bot valt.
Als de saus te dun is, haal dan de kip uit de pan, doe het vuur hoog en kook het vocht in totdat de saus dikker is. Gooi de takjes kruiden weg, voeg naar eigen smaak zout en peper toe. Garneer met de rest van de oregano.

Dit is het recept zoals in het boek staat. Ik heb in plaats van pancetta, gewoon spek gebruikt. Ook heb ik gekozen voor 8 drumsticks, omdat ik geen kippendijen met bot vond. Ik kies namelijk altijd voor kip met bot, omdat het vlees dan malser blijft. Ook omdat ik Surinaams ben en de meeste Surinamers niet bang zijn voor bot en graten enzo. Anyway, in plaats van vermout heb ik droge witte wijn gebruikt.
De bereidingswijze is prima te volgen. Ik heb wel het takje rozemarijn al eerder weggehaald, omdat het al snel overheerste.
Dit Italiaans gerecht is prima met pasta te eten, maar kan ook met gekookte aardappeltjes, brood of rijst.
Enjoy! 🙂

Geplaatst in Food | Een reactie plaatsen

Universele kunst: Suriname

Geplaatst op maart 30, 2016 door priscillatosari

In het kader van de verschrikkelijk gebeurtenissen de afgelopen week, de aanslagen in Turkije, Brussel, Irak en Pakistan, een schilderij met een krachtige titel. Omdat het zo is. We moeten elkaars verschillen respecteren, onze verschillen in afkomst en in religie. Want geloof het of niet, we zijn ondanks deze verschillen, ook ontzettend gelijk aan elkaar.

René Tosari
Diversity is Power, 2009

 

Geplaatst in Art, Other Issues | Een reactie plaatsen

Jules Chin A Foeng

Geplaatst op januari 23, 2016 door priscillatosari
Op 27 november 2015 werd de langverwachte monografie van beeldend kunstenaar Jules Chin A Foeng (1944-1983) gepresenteerd in Galerie 23, Amsterdam. Gelijktijdig met het boek werden er ook werken van Chin A Foeng tentoongesteld. Een kleine selectie van circa 20 werken direct afkomstig van de erven van Chin. Bijzonder aan de tentoonstelling was dat de werken een mooi overzicht gaven van het oeuvre van de kunstenaar: de verschillende stijlen die hij hanteerde, de verschillende technieken die hij gebruikte. Tevens vertelden ze het artistieke verhaal van de kunstenaar dat door auteur Paul Faber beschreven is in het boek.
Chin A Foeng heeft tijdens zijn kunstenaarschap verschillende stijlsoorten ‘uitgeprobeerd’. Daarbij behoren natuurlijk zijn (academische) tekeningen. Maar ook werken die duidelijk geïnspireerd zijn door grote meesters als Rembrandt (gebruik van clair- obscur) en Picasso (duidelijke referentie bij zelfportret naast Picasso’s ‘Les Demoiselles d’ Avignon’). Hij raakte bedreven in de prentkunst: houtsnedes en viscosityprints (een techniek die hij zich in de VS eigen maakte) en aan het einde van zijn kunstenaarschap legde hij zich op het fotorealisme. Al deze stijlen waren mooi vertegenwoordigd in de expositie, waarbij Chins kracht met name in de prentkunst en de realistische werken in het oog sprongen.
Minder zichtbaar in de expositie was Chins maatschappelijke gedrevenheid in de Surinaamse kunstwereld. In de monografie geeft Paul Faber daar een goede indruk van. Het boek begint met de geboorte van de kunstenaar, beschrijft de prille jaren van zijn kunstenaarschap, zijn jaren in de leer bij Nola Hatterman samen met collega’s Armand Baag, Ruben Karsters en Frank Costen en zijn vertrek naar Nederland voor verdere studie in Tilburg begin jaren 60. In Nederland heeft hij te maken met succes in de vorm van tentoonstellingen, goede recensies en uiteindelijk zijn aanmelding bij het Amsterdamse Rijksakademie. Teleurstelling was er uiteindelijk ook bij het niet winnen van de prestigieuze Prix de Rome, waardoor hij besloot om in 1965 terug te keren naar Paramaribo.
Jules Chin A Foeng, Lichting is geschied 
foto courtesy Jules Chin A Foeng. Kunstenaar, Leraar, Activist.
De oprichting van de Stichting Nationaal Instituut voor Kunst en Kultuur (NIKK) in Suriname komt tevens aan bod in het boek. De academie, die volgens Faber gestoeld was op Chins uitgesproken ideologische standpunten. Tegelijkertijd lezen we over Chins politieke activiteiten, zijn voorzitterschap van de Bond voor Leraren en zijn korte gevangenschap in de jaren 70. Naast deze bezigheden was hij in die tijd ook als kunstenaar enorm actief, met bijvoorbeeld portretten die hij in opdracht maakte, boekomslagen die hij ontwierp alsmede postzegels, en een eigen dichtbundel. Het was ook in deze periode dat hij verschillende stijlen leek uit te proberen, zowel kubistisch als surrealistisch werk tot abstract, geometrisch werk.
Vlak voor de onafhankelijkheid van Suriname in 1975, besloot Chin naar Amerika te vertrekken om zijn Master of Arts te halen aan de Universiteit van New York. Het was daar dat hij zich eigen maakte in het fotorealisme, een stijl die hij sindsdien zou hanteren en waar hij ook bedreven in raakte. In het najaar van 76 was hij terug in Suriname. Twee jaar later werd zijn Beeldende vorming op schooluitgebracht, een kunsthistorische en kunstbeschouwelijke methode voor docenten van het middelbaar onderwijs.
Na de militaire coup van 1980 werd Chin benoemd tot hoofd Culturele Educatie onder het ministerie van Cultuur, Jeugd en Sport. Hierdoor kreeg hij de kans om een plan voor een nieuwe academie te ontwerpen. In 1981 werd het AHKCO (Academie voor Hoger Kunst- en Cultuur Onderwijs) opgericht met Jules Chin A Foeng als eerste directeur.

Het boek eindigt met de vraag wat Chins betekenis is geweest voor de Surinaamse beeldende kunst. Zijn idealistische visie wordt geprezen als wel zijn grote invloed op het kunstonderwijs. Ook wordt hij genoemd als pionier van het fotorealisme en wordt er stilgestaan bij zijn inbreng op de serieuze beoefening van de keramische kunst in Suriname. Als laatste wordt Chins betrokkenheid bij zijn land en zijn landgenoten genoemd: een gegeven dat door het hele boek als een rode draad loopt. Toch ben ik benieuwd naar de invloeden op de generatie kunstenaars na Chin. In hoeverre heeft zijn gedachtegoed over het Surinamisme kunstenaars na hem beïnvloed? Met andere woorden, heeft Chins ideologie een blijvende stempel gedrukt op de Surinaamse kunst en hoe uit zich dat? In hoeverre is Chins nalatenschap nog concreet aanwezig in de Surinaamse kunstwereld? Een interessant vraagstuk, waar ik de uitwerking van mis in het boek. Toegegeven, daar leent zich deze monografie ook helemaal niet voor. Paul Fabers Jules Chin A Foeng. Kunstenaar, Leraar, Activist beschrijft het leven en het oeuvre van deze kunstenaar op een mooie manier en is een goede aanvulling voor de rijke Surinaamse kunstgeschiedenis.
Geplaatst in Art | Een reactie plaatsen

Een heerlijk 2016 toegewenst!

Geplaatst op januari 5, 2016 door priscillatosari

Nog een gelukkig nieuw jaar namens mij en de mijnen!

Nu iedereen volgevreten is, begint het collectief lijnen en gezond eten tezamen met de gebruikelijke goede voornemens. In de reclamefolders geen aanbiedingen van gourmet schotels meer, maar verse groenten en fruit. Ook ik heb weer goede voornemens. Nou ja, eentje. Meer bewegen in de vorm van hardlopen. Nu maar hopen dat ik er echt aan begin en dat ik het volhoud. Ik heb sinds mijn zwangerschap niks meer gedaan, dus ik moet weer helemaal opnieuw opbouwen, maar dat geeft niet. Ook wel weer leuk. Even mijn schoenen zoeken en gaan.
Even weer over eten. Ik heb laatst een reclame voorbij zien komen van Hello Fresh. Voor diegene die dat niet kennen, het is een van oorsprong Duits bedrijf waar je als consument verse voedselpakketten compleet met recept kan bestellen, voor de hele week eten voor jezelf en/ of voor je gezin. Je hoeft daarvoor in principe niks te doen. Je schrijft je in, betaalt natuurlijk en je spreekt een leverdatum af en ze brengen je vers voedsel in huis. En jij kan dan elke avond een gerecht maken met alle producten en het recept erbij. Ik weet trouwens niet of het zo werkt, hoor. Ik heb dit van horen zeggen en heb uit pure nieuwsgierigheid naar de recepten op hun website gekeken. Enkele recepten zijn ‘Tortelloni met raapstelen en geitenkaas’, ‘Rode bietencurry’, maar ook ouderwetse ‘Gehaktballetjes met aardappelen en rode kool’.
Ik hoor er bijna alleen maar goede dingen over. Zo schijnt het goedkoper te zijn dan zelf boodschappen doen en koken, is alles biologisch, is het leuk om recepten uit te proberen, want je eet toch dingen die je anders niet zou eten en het schijnt ook gezond en lekker te zijn! Tja, als je een ontzettend druk leven hebt met kinderen, een baan en als je sociaal ook nog gezellig wilt zijn en daarnaast het liefst je uren wil besteden aan netflix dan in de supermarkt bedenken wat je je gezin nu weer zal voorschotelen, dan snap ik dat je liever zo’n ding doet. Trouwens, het is zo hip, dat zelfs de Allerhande en menig ander bedrijf aan die boxen doen.  Maar al word ik door HelloFresh bestookt met promotiemateriaal om gratis boxen te proberen, met kortingskaarten tussen mijn post, op straat door studenten aangesproken word, ik ga het gewoon nooit doen! Ik weet het, zeg nooit nooit, maar echt ik zie het mezelf echt niet doen! Ik ben zo verschrikkelijk wispelturig! Wat ik in de ochtend lust, wil ik in de middag echt niet meer eten. Weet je hoe vaak het is voorgekomen dat ik in de ochtend zeker weet dat ik voor het avondeten gebakken aardappelen met zalm lust, maar dat ik in de middag liever sushi wil ipv aardappelen en dat we in de avond toch maar chinees eten! Nee, ik zie het echt niet zitten dat een bedrijf voor mij beslist wat ik elke dag van de week eet. Ook al is het lekker, vers, biologisch en blablabla! En nu hebben ze ook nog Jaimie Oliver weten te strikken! Ja, met HelloFresh kan je nu elke avond Jaimie eten! Mensen, asjeblieft zeg! Daar word je toch ook moe van? Het is niet genoeg dat hij om de 2 minuten een andere kookboek uitbrengt, je van alles met Jaimie erop kan hebben in je keuken, van waterflessen tot pastamachine (!!), maar nu ook via een box Jaimie op je bord.
Meanwhile, heb ik het kookboek van Julia Child in huis gehaald, De kunst van het koken, boordevol Franse klassieke recepten. Okay, nog een voornemen voor het nieuwe jaar dan. Af en toe zo’ n recept uitproberen. Niks tortellini, tortelloni, maar boeuf bourguignon en cassoulet. En dan wanneer ik het wil eten, waarschijnlijk niet zo gezond en fresh, maar ontzettend vet en heerlijk!! 2016, kom maar op!
Geplaatst in Other Issues | Een reactie plaatsen

Snel door lezen!

Geplaatst op december 14, 2015 door priscillatosari

Ik lees weer. Althans ik doe weer eens een poging om te proberen te lezen. Al sinds mijn zwangerschap is dat best moeilijk. Tijdens mijn zwangerschap kon ik namelijk niet lezen. Ja, ik kon wel lezen, maar echt een boek uitlezen, zat er absoluut niet in. Ik heb het ene na het andere boek in handen gehad, bij geen enkele lukte het me meer dan 5 pagina’s te lezen. En niet omdat ik het zo druk had met allerlei andere zaken zoals babyspul kopen, maar omdat mijn concentratie echt niet van deze wereld was. Het was meer een hormonale concentratie. Niet bestaand dus. Ik ging er van uit dat mijn kleintje gewoon niet van lezen hield. Dat zou het wel zijn. Dat brak enigszins mijn hart, ik zou het hem wel vlug aanleren op het moment dat hij geboren werd. Na de bevallig echter ging lezen al helemaal niet. Veel te moe. Vlak voor het naar bed gaan, was het moment op te lezen, maar na twee pagina’s viel ik al in slaap. In heel 2015 heb ik serieus maar één boek uitgelezen. Verschrikkelijk!

Ik probeerde het net weer en wat blijkt, ik ben me er voor het eerst weer bewust van dat ik lees. Vond ik zo geweldig, dat ik het even wou delen. Vandaar dit stukje.
Geplaatst in Books | Een reactie plaatsen

The best ever..

Geplaatst op september 13, 2015 door priscillatosari

Als je op google ‘the best ever brownie’ typt, kan het zomaar zijn dat je op een brownie recept van BBC Good Food stuit. Chocolade brownies met 3 soorten chocolade. Vooral het ‘3 soorten chocolade’ bracht mij ertoe dit recept uit te proberen.
Het is niet de eerste keer dat ik deze brownies maak. Al meer dan een jaar geleden heb ik het al uitgeprobeerd en het was meteen een hit. Ik had toen al de foto’s klaar om ze te posten, maar op de één of andere manier kwam het er maar niet van. Omdat ik de foto’s al gewist had en jullie het recept niet wou onthouden, moest ik, noodgedwongen, weer brownies maken voor nieuwe foto’s voor de blog. Een bijkomstigheid is dat ik ook verplicht ben om ze op te eten… Ach, de kilo’s, de kilo’s..

Dit heb je nodig:
185 gram ongezouten boter
185 gram pure chocolade
85 gram bloem
40 gram cacao poeder
50 gram witte chocolade
50 gram melkchocolade
3 grote eieren
275 gram rietsuiker

1 personal trainer om de extra kilo’s er weer af te halen

Dit moet je doen:
Verwarm de oven voor op 180 graden, heteluchtoven 160 graden Celsius.
Bedek een ondiepe bakblik, 20 cm doorsnede, met bakpapier.
Snijd de 185g ongezouten boter in blokjes. Breek de 185g pure chocolade in stukjes. Doe de boter en de chocolade bij elkaar in een kom en smelt deze au bain marie. Laat de chocolade afkoelen tot kamertemperatuur.
Zeef de 85g bloem en de 40g cacaopoeder boven een kom. Snijd de 50g witte en 50g melkchocolade in stukken.
Doe de eieren in een kom en voeg alle rietsuiker toe. Mix dit op de hoogste stand totdat het mengsel dik en romig is. Het heeft dan ongeveer dezelfde structuur als een milkshake. Dit duurt 3 tot 8 minuten, afhankelijk van je mixer.
Voeg het afgekoelde chocolademengsel bij het eiermengsel en spatel dit voorzichtig en rustig door elkaar, zodat het mengsel luchtig blijft. Het is goed door elkaar gemengd als het een egale, donkerbruine kleur heeft.
Houd de zeef boven dit donkerbruine eier/ chocolade mengsel en zeef de bloem en cacaopoeder er  nog een keer boven. Zo is de kans dat je klonters krijgt minimaal. Meng de poeder voorzichtig door het eier/ chocomengsel totdat het mengsel er smeuïg en kleverig uit ziet. Roer dan de gesneden witte- en melkchocolade erdoor en doe het geheel in het bakblik.
Bak 25 minuten. Als het beslag in het midden wiebelt, doe het dan nog 5 minuten in de oven.
Laat het geheel in het bakblik afkoelen. Bij het aansnijden is het handig als je het mes met warm water schoon houdt voor een netter resultaat. Verdeel de stukken brownie onder je familie/ vrienden en houd vooral het meeste voor jezelf. xx

Geplaatst in Food | Een reactie plaatsen